Kościół Jezusowy w Cieszynie powstał, po długim okresie zakazu działalności na terenie Śląska innego wyznania jak katolickie, na skutek interwencji króla szwedzkiego Karola XII. W 1707 r. zmusił on cesarza Józefa I do zwrotu śląskim ewangelikom prawie 120 kościołów i wydania zgody na budowę kilku nowych. Dwa lata później Józef I zezwolił na budowę Kościoła Jezusowego przed Cieszynem, jako „kościoła łaski”. Nabyte w tym celu grunty cesarski pełnomocnik zatwierdził 24 maja 1709 r. jako grunt pod budowę kościoła, wbijając w tym miejscu żerdź z cesarskim orłem. Dziesięć dni później odbyło się pierwsze po 55 latach publiczne nabożeństwo protestanckie w księstwie cieszyńskim. Na tym też miejscu został zbudowany mały drewniany kościółek, z ufundowanym naprędce ołtarzem i organami.
Do budowy właściwego, murowanego kościoła przystąpiono po roku, pod kierunkiem opawskich budowniczych Hansa Georga Hausruckera i Josefa Rieda. Zasadnicze prace, zakończone budową sklepienia nad główną nawą wykonano do 1723 r., resztę do 1730 r. Kościół Jezusowy miał początkowo ok. 5000 miejsc siedzących i mieścił do 8000 ludzi, bo był jedynym protestanckim kościołem w okolicy i na całym Górnym Śląsku. Po częściowym uznaniu kościoła ewangelickiego w monarchii austriackiej przez Marię Teresę w 1750 r. ukończono wieżę o wysokości 72 metrów, na której w 1788 r. założono pierwszy w Cieszynie piorunochron. Nowy ołtarz ufundowano w 1767 r., w 1785 r. przyozdobiono ambonę, zainstalowano też nowe organy. Kościół gruntownie odrestaurowano w latach 1956–57.